Wiosna to stan umysłu

Kiedyś w końcu będzie ciepło.

A dzisiaj 219 dzień mojej codziennej nauki. Szczerze mówiąc jestem już przeraźliwie zmęczona i każdego kolejnego dnia walczę ze sobą, bo szkoda mi poddać się teraz. 'Keep calm and study hard', 'Dopóki walczysz jesteś zwycięzcą', etc. Można sobie wmówić naprawdę dużo. I za równy miesiąc zaczynam walkę - 7 maja matura z polskiego. Potem matematyka, angielski, chemia, biologia, ustny angielski, ustny polski. Kończę 23 maja o 18. I się okrutnie boję - nie samych egzaminów, ale tego, co będzie później. 

PS Tylko błagam nie piszcie "matura to bzdura". Po pierwsze - z perspektywy czasu wszystko, co było jest bzdurne.
Po drugie w moim przypadku napisanie egzaminów na 80% = siedzenie przez rok w domu. Aczkolwiek tej opcji nie przewiduję. Nie, nie, nie.

Po trzecie - przeraża mnie, jak szybko mija czas. Przeglądałam ostatnio zdjęcia i znalazłam poniższe. Ostatnia niedziela sierpnia, pożegnanie wakacji. Godzina 11 - poranna, pośniadaniowa kawa. Dlaczego bez ciasta? Nie pamiętam. Ale figi za to były, świeżutkie, prosto z Chorwacji.

Po czwarte - mam w zanadrzu kilka przepisów, ale kiepsko mi idzie konstruowanie postów.

Po piąte - sory za nieskładne, bezsensowne, niepotrzebne na kulinarnym blogu bzdety, ale zauważyłam, że jest on dla mnie nie tylko brulionem z przepisami, tylko również swoistym pamiętnikiem. Gdzieś się muszę wyładować.

Po szóste - życzę bardzo milej, słonecznej niedzieli i uciekam na spacer. Mam dość 4 ścian swojego pokoju. Buziaaaki! :-)

Wake me up in July. Zdecydowanie.