▼

sobota, 16 lipca 2011

Garfield'owe ciasto z porzeczkami i kruszonką


Zdaję sobie sprawę z faktu, że normalni ludzie o tej godzinie śpią... Ale ja od zawsze mam ze spaniem problem. I uważam go za stratę czasu. Dlatego jednego dnia wstaję o 5, idę spać o 3 nad ranem następnego. Potem śpię do 10, idę sprać o 6, wstaję o 8... A jak już jest pełnia to mam całonocny seans 'Magdy M.', przeglądania blogów, płakania przy książce, pisania pamiętników, siedzenia na balkonie, sprzątania pokoju (dobra Mamo, to akurat rzadko mi się zdarza ;P) albo słuchania muzyki i wspominania. Nie żebym narzekała, odpowiada mi to baaaaaaaardzo i spełniło się jedno z moich marzeń środkowej fazy dzieciństwa brzmiące 'chcę cierpieć na okresowe napady bezsenności'. ;) Ale dosyć mojej nocnej weny twórczej (teraz mogłabym opowiedzieć tysiące historii ze swojego życia, bo noc tak właśnie na mnie działa). Ciasto cudowne! Rzadko kiedy jestem tak zadowolona (niezaspokojona ambicja...) Zaniosłam sąsiadce kilka gorących kawałków i zanim spróbowała - prosiła o przepis. Zmodyfikowałam lekko recepturę, pochodzącą z ksiązki kulinarnej kota Garfielda. ;)


Składniki
  • 2 szklanki porzeczek
  • 1/2 szklanki + 3 łyżki cukru
  • 2 1/4 szklanki mąki
  • 2 łyżeczki proszku do pieczenia
  • 1/8 łyżeczki soli
  • 1/2 szklanki stopionego masła *
  • 2 jajka
  • 1/2 szklanki mleka
  • kilka kropli olejku waniliowego lub łyżeczka ekstraktu waniliowego

Kruszonka
  • 2/3 szklanki mąki
  • 1/4 szklanki cukru
  • 60 g masła
Umyte porzeczki zasypać 3 łyżkami cukru i odstawić. W drugiej, dużej misce wymieszać mąkę, resztę cukru, proszek do pieczenia i sól W trzeciej misce ubić jajka z mlekiem, masłem i olejkiem. Powstałą masę wlać do miski z mąką i utrzeć ciasto. Dodać porzeczki (razem z cukrem i sokiem, który puściły), delikatnie wymieszać (tak, aby nie rozgnieść za bardzo owoców). Przełożyć do foremki wyłożonej papierem do pieczenia. Posypać kruszonką (wszystkie składniki zagniatać opuszkami palców, aż powstanie kruszonka). Ciasto piec w piekarniku nagrzanym do 180 st. C przez 25 minut (ja piekłam dłużej, aż patyczek włożony w ciasto był suchy).


* ciężko mi określić dokładnie, ile to będzie w przeliczeniu na kostkę, bo brałam resztki otworzonych maseł ;). Na oko, to będzie niewiele więcej niż 3/4 dwustugramowej kostki
o

15 komentarzy:

  1. wiosenka2716 lipca 2011 06:31

    Bardzo apetyczne to ciacho no i jak z kruszonką to musi smakowac rewelacyjnie.
    Piękne zdjęcie:)
    A ze spaniem ja też mam problemy tylko ja dla odmiany potrafię wstać baaardzo wcześnie:)

    OdpowiedzUsuń
  2. asieja16 lipca 2011 07:15

    też czasem zdarza mi się wstac za wcześnie. dzisiaj na przykład..
    porzeczki i słodkie ciasto.. pysznie.

    OdpowiedzUsuń
  3. Russkaya16 lipca 2011 07:25

    To tak jak ja...uwielbiam wstawać o świcie, nawet jeśli nie muszę. ale to chyba dlatego, że ja po prostu nie umiem spać długo :)
    Fajne ciacho, jak dostanę dziś porzeczki w mieście to może je upiekę, bo zapach czuję aż tutaj :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Majana16 lipca 2011 08:54

    Cudowne ciasto :) Uwielbiam z porzeczkami. Dziś u mnie też coś z ich udziałem.
    Ja ze spaniem nie mam problemów,mogę kłaść sie wcześnie i spać długo ;-).

    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Karmel-itka16 lipca 2011 09:16

    ależ smakowite!
    Garfieldowe? Koniecznie notuję, bo przepis rewelacyjnie się zapowiada!

    OdpowiedzUsuń
  6. Marianna Hall16 lipca 2011 09:27

    Jestem nim zauroczona! Nie dość, że same pyszne składniki, to jescze tak ładnie wygląda!:)

    OdpowiedzUsuń
  7. cudawianki16 lipca 2011 14:49

    swietne! a ze Garfieldowe, to pewnie kiedys w przyszlosci Kruszyn sie uprze, zebym mu je upiekla! gdzie ja tylko znjade porzeczki na Wyspie??!! hehehe... a co do spania, troche Ci zazdroszcze mozliwosci pojscia spac bardzo pozno, bo gdybym ja poszla spac o 3, a miala wstac o 6-7, razem z Kruszynem, to bym wygladala jak zombie, nie? ;-) no, ale kiedys i na Ciebie przyjdzie pora regularnego snu! ;-)) pozdrawiam :-))

    OdpowiedzUsuń
  8. agnieszka16 lipca 2011 15:02

    Uwielbiam połączenie porzeczek i kruszonki, w tamtym roku robiłam takie muffinki! Musi być pysznie ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Arvén16 lipca 2011 20:40

    1:36 to środek nocy? Dla mnie to początek aktywności życiowej, u mnie normą jest chodzenie spać w okolicach godziny trzeciej ;-) Zawsze nocą pocinam w simsy albo bloguję...najlepsza na to pora.
    A skoro powiadasz, że ciasto Garfieldowe, to nawet mu się nie będę próbowała opierać :D

    OdpowiedzUsuń
  10. jolanta szyndlarewicz17 lipca 2011 22:11

    Ciasto wyglada bardzo apetycznie:) ...a ja nie wiedziałąm, ze kot garfield ma swoja książkę kucharską:) pozdrawiam ciepło

    OdpowiedzUsuń
  11. Bernadeta18 lipca 2011 21:13

    podoba mi sie a szczególnie nazwa:)

    OdpowiedzUsuń
  12. Pluskotka19 lipca 2011 17:18

    Ja od niedawna też mam nawyk mycia się o północy i zasypiania o pierwszej w nocy. A jeśli czasem włączę sobie jeszcze wtedy laptop, to rodzina na mnie krzyczy. Ale siedzenia po ciemku przed ekranem moim oczom nie zafunduję. :)

    OdpowiedzUsuń
  13. gusia3 maja 2012 22:10

    mam pytanko jaka jest wielkość foremki w której pieczone było ciasto? :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Anonimowy10 kwietnia 2014 13:28

    Hej: A można użyć mrożonych wisni?

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za odwiedziny na blogu i pozostawiony komentarz :)